Türkiye güzel bi yerken 23 Nisan çocuklar için keyifli geçerdi!

Türkiye güzel bi yerken 23 Nisan çocuklar için inanılmaz keyifli geçerdi. Tek bi gün kuru kuru tören yapmazdık, hazırlığı 1-2 ay, kutlaması en az 1 hafta sürerdi.

Her şeyden önemlisi dünyanın her yerinden bir sürü çocuk gelirdi, o çocuklar gönüllü ailelerin evinde kalırdı. 1 hafta boyunca, dünyanın bambaşka bi yerinden gelen bi yaşıtın var evde olaya bak.
O çocuklar okula da giderdi ev sahibiyle beraber, okulda başka ülkelerden gelen başka misafir çocuklar da olurdu falan çılgınlığa bak.
Antalya’da kortej olurdu mesela. Yine bi sürü ülkeden bi sürü çocuk, sokakta şarkı söyleyip dans ederek yürürdü, sonra akşama büyük bi organizasyonla her ülke şovunu yapardı.
TRT’nin 23 Nisan programı olurdu. TRT Çok Sesli Çocuk Korosu 23 Nisan şarkıları söyleyerek programı açardı, ki bu Türkiye’nin en taşaklı korolarından biridir. Öyle adı çocuk korosu diye gacır gucur sesler çıkmıyo yani. Yaldır yaldır.
Sonra yine dünyanın her yerinden, ama bakın her yerinden gelen çocuklar gösteri yaparlardı. Bu gösteriler de o kadar güzel olurdu ki, evde hep beraber oturulup izlenirdi. Sadece ana babanın tahammül edeceği okuma bayramı değildi yani.
Biz 23 Nisan’ı çocuk bayramı olarak kutlayan son nesiliz, maalesef. Şu anda tüm milli bayramlar gibi bu da, güzel olan her şeyin kökünü kurutmak isteyen bir topluluğa karşı hayatta kaldığımızı kanıtlama çabası olarak kutlanıyor.
Kutlamaların altında hırs, mücadele, savaş, dövüş, inat var. Halbuki tamamen sevgi ve neşeydi bu bayramın temeli.
Yaşı tutmayanlara inanmak zor gelebilir ama 23 Nisan’ın temelindeki neşe ve sevgi, Türkiye’den patlayıp bütün dünyaya yayılır, binlerce çocuğu etkilerdi. Türkiye eskiden güzel bi yerdi.
Ben o son güzel yıllarda büyüdüğüm için çok şanslıyım, bu yüzden bu bok çukurundan kopmak zor oluyor. Tanısan seversin aslında diye kendimi avuttuğum, kendim de zerre kadar sevmediğim ama atamadığım, satamadığım boktan arkadaş gibi.
Türkiye’de doğmuş ve büyümekte olan çocuklar, sizin için çok üzgünüm. Hayatlarınızın en güzel, en tatlı, en dertsiz yıllarını bu derdin tasanın içinde, iki gram renk görmeden yaşamak zorunda kaldığınız için çok üzgünüm. Aileleriniz bencil yavşaklar, sorry.
Bize daha yaşımız 30’u bulmadan “nerde o eski bayramlar” dedirten herkesin babasını eşekler kovalasın.
Bahsettiğim güzel şeylerin hepsini sadece ve sadece Atatürk ve Atatürk’ü dinleyip anlayan kalabalık sayesinde yaşadık. Bu sevgiyi de asla yok edemeyeceksiniz.
Bayramımız kutlu olsun. Seni çok seviyorum.

Alın bu da TRT şenliklerinin ilki. Yarım yamalak ama ilki işte. Ben ya 20 ya 21’de vardım koroda. O zaman bambaşkaydı doğal olarak.

Son bir detay eklemek istiyorum, hala şenliğimsi bi şeyler yapıp 40. falan diye ittiriyorlar da, kimi kandırıyosunuz ya? Boktan salonlarda 3 metrekare sahnelere tıkıştırmışsınız çocukları, tırt tırt organizasyonlar, kimsenin izlemediği kanallar falan. Yaptık mı yaptık.