Eski Müslümanlar; ('Doğu Seyahatnamesi - Ricoldus de Monte Crucis')

Flood'un Yayınlandığı Tarih:2 Haziran 2019 @ 23:31

Ricoldus de Monte Crucis; 1243’te Floransa doğdu. 1286 yılında bizzat Papa’nın emriye İran ve Türkistan topraklarında görevlendirildi. 1300 yılında geri dönüp izlenimlerini Papa’ya sundu. Dönemin Müslümanlarını şöyle anlattı:

1* Müslümanlar bizi adeta Tanrı’nın gönderdiği meleklermişiz gibi buyur etti. Böyle sapkın bir inançtan böyle faziletler ortaya çıkmış olmasına hayret ettik.
2* Bağdat’ta çevre ülkelerden gelip ilim öğrenmek isteyenler için büyük yapılar inşa edilmiş. Buraya gelenlerin ekmek, su ve barınma ihtiyaçlarını cemiyet karşılar.
3* İbadetleri sırasında beden temizliğine azami ihtimam gösteriyorlar… Eğer temizlikleri ibadet etmeye müsait değilse yıkanmak için nehre girerler.
4* Yoksullara merhamette, sadaka vermede Müslümanlardan daha eli açık kimseyi görmedik. Hayırsever kişiler ruhlarının maphus kalmaması için vasiyetlerinde sokak köpeklerinin Allah rızasına beslenmesi için para bırakırlar.
5* Eğer köpeklerin bakımı için miras bırakılan paralar yetmezse şehirdekilerden para toplanır ve köpekler arasında pay ederler. Ayrıca nehirdeki kuşların beslenmesi için sadaka olarak bolca ekmek verirler.
6* Öyle ki nehirdeki kuşlar buna alışmıştır ve her gün belirli saatlerde belirli sesi duyunca toplaşırlar. Buna en çok Bağdat ve Ninova şehirlerinde rastlanır.
7* Kutsal yerlerini ve mescitlerini temiz tutarlar. Ayaklarında ayakkabı ile asla girmezler. İçeride kesinlikle tükürmezler. Hareketlerinde ciddi ve ağırbaşlıdırlar. Boynu dik, göğsü ileride ve kolları sallanarak yürüyen bir Müslüman görülmez.
8* Sokakta yürürken çocuklar bile olgun, mütevazı ve ahlaklı bir edayla yürür. Mescitlerinde şakalaşmazlar, birbirleriyle alay etmezler, başkasının ardından kötü konuşmazlar ve çekiştirmezler.
9* Müslümanlar yabancılara karşı ziyadesiyle nazik ve saygılıdırlar. Misafirlerini sanki melekmiş gibi karşılarlar. Bizleri öyle bir sevinç ve hevesle karşıladılar ki…
10* Bizden kibarca ve dostça Tanrı’dan, İsa’dan bahsetmemizi rica ediyorlardı. Onları en fazla rahatsız eden şey, onlarla birlikte yemek yemeyişimizdi. Çünkü onların kültüründe misafir geldiğinde daima yemek ikram edilir.
11* Kendileriyle birlikte sofraya oturanlara asla fenalık yapmazlardı. Kendileriyle birlikte tuz ve ekmek yiyenlere kardeş gözüyle bakarlardı. Böyle bir misafir babasını dahi öldürse, başka kişilere karşı korunur, müdafaa edilirdi.
12* Müslümanlar öldürmekten o kadar tiksinir ki ne tavuk öldürürler ne de pire. Canları tavuk istediğinde öldürmesi için başkasından rica ederler.
Bunları yazan bir Müslüman değil, Hristiyan bir keşiş. Cümleleri okuyunca insan ister istemez soruyor: O dönemin Müslümanları nere, şimdiki Müslümanlar nere… Bağdat dün neymiş, bugün ne olmuş… Yorumu sizlere bırakıyorum.
Ahmet Deniz Altunbaş çevirmiş, @KronikKitap yayınları basmış: Doğu Seyahatnamesi… Kısa ve keyifli bir eser. Mutlaka okuyun derim;