Adolf Eichmann | Kötülüğün Sıradanlığı

SIRADAN BİR İNSAN NASIL ZALİMLEŞİR? | Nazi Almanya’sında HİTLER’in zulüm politikasının belirlenmesinde önemli katkıları olan ve “Yahudi Uzmanı”, diğer deyişle “Soykırım Uzmanı” adı verilen Alman subayı Adolf Eichmann’ın hayat hikayesinin bu günlere bakan bir yönü var.

26 yaşında Avusturya Nazi Partisi’ne üye olan Adolf Eichmann 14 ay askeri eğitim aldı. 1934 Eylül ayında Himmler’in SD (Güvenlik Servisi)’ni açmasıyla kendini gösterme fırsatını yakaladı.
1935 yılının başında Yahudi problemi ile yakından ilgilendi. Avusturya’nın Almanya ile birleşmesinden sonra Viyana’dan çıkış izni verilen Yahudileri Almanya’daki toplama kamplarına aktarmadaki başarısı ile dikkatleri üzerine çekti.
Başarılı ve gayretliydi. Kendisine verilen emirleri fazlasıyla yerine getiriyor. Asla sorgulamıyordu. Çalışkanlığı ile taktir topladı ve Gestapo’nun Yahudi sorunu bölümünün başına geçti. 6 yıl boyunca “Nihai Çözüm” projesinin karargahının sorumluluğunu yürüttü.

Nihai Çözüm, Yahudi nüfusun kitleler halinde yok edilmesini amaçlayan projenin kod adıydı. 1941 yılında toplama kamplarının yenilenip elden geçirilmesi, yeni kampların açılması, gaz ve tren sistemlerinin geliştirilmesiyle bizzat ilgilendi.
20 Ocak 1942 yılında artık o “Yahudi Uzmanı”, diğer deyişle “soykırım uzmanı” haline gelmişti. “Nihai Çözüm” projesinin uygulayıcısı olarak yıllardır Yahudi sorunu ile yakından ilgilenmişti.

Himmler’den sonra gelen en büyük “Yahudi uzmanı”ydı. Himmler Eichmann’a dozajı arttırma emrini verince hiç tereddüt etmeden Mobilize Ölüm Birlikleri’ni kullandı.

Binlerce insanın ölüm emrini veren Eichmann aslında fazlasıyla normal bir insan sıradan bir devlet memuruydu. İyi bir aile babasıydı. Eşi ve çocuklarına düşkündü. Sakin bir özel hayatı vardı.
Dünyanın en sıra dışı cinayetlerinden sorumlu olan bu adam, bunları olabilecek en sıradan güdülerle, iyi bir vatandaş olma isteği, terfi etme gayreti, görev duygusu ile işlemişti.
Nitekim Soykırım sırasında Gestapo Yahudi ofisi yöneticisi olarak Avrupa’nın her tarafından getirilen Yahudileri toplama ve imha kamplarına nakletmekle görevli olan Eichmann mahkemede kendisini “Ben bana söyleneni yaptım” diyerek savunmayı tercih etmişti.

Mahkemede yaptığı kanlı zulümleri “Ben emir kuluyum ben sadece bir enstrümandım, kararları ben vermedim’, “Ben sadece üstlerimin bana verdiği görevleri yerine getirdim” diye savunması üzerine Hakim “Siz bir sekreter miydiniz, yoksa bir Nazi subayı mı?” diye soracaktı.

Bu yargılamaları izleyen Politik Teorisyen Hannah Arendt, Eichmann’ın savunmasından ve hayatından yola çıkarak “zulüm dişlilerinin ve zalim idarecilerin” emirlerini yerine getiren diğer görevlilerin ruh halini şu cümleler anlatır:
“Kötülüğün sadece zalim ruhlu insanlar tarafından yapılan bir fiil olmadığını, şartları sağlandığında ve yeterli motivasyonla sıradan insanların da korkunç zulümleri soğukkanlılıkla yapabilecek potansiyele sahiptir.

Nazi toplama kamplarından sağ çıkanlardan biri olan yazar Simon Wiesenthal , ‘İntikam değil Adalet’ adlı kitabında, Eichmann’ın yaptıkları ve savunması ile dünyanın, ‘masa başı zalimlerinin de varlığının farkına varmasına yardımcı olduğunu’ yazar.
Eichmann’ın kanlı eylemleri “Zulmetmenin ve zalimliğin, psikopatlara, fanatik sadistlere özgü olmadığını verilen kanunsuz emirleri sorgusuz sualsiz yerine getiren sıradan bir insanın da zalim olduğunu göstermiştir.
Eichmann’ı yönlendiren ana düşünce aslında Nazi ideolojisi değil, profesyonel kariyer endişesi ve terfi beklentileri, amirlerinin gözüne girme isteğiydi.

Çevrenize biraz dikkatli baktığınızda bu ruh halinde binlerce insanın otoritenin buram buram zalimlik ve zulüm kokan emirlerini uygulamak için nasıl gayret ettiğini göreceksiniz.
Eichmann, mahkemede sadece emirleri yerine getirdiğini ve böylece sadece emirlere değil kanunlara da uyduğunu dile getirerek, yaptığı zulümlerden sorumlu tutulamayacağını zannetti.
Küçük kişisel çıkarlarına odaklanmış, terfi derdindeki insanlar, nasıl büyük bir zulmün dişlisi haline geldiklerini fark ettiklerinde genellikle çok geç kalmış olurlar.

Bireysel olarak zararsız ve normal bir hayat yaşadıkları halde, topluluk olarak ahlaksız ve zalimce bir yıkıcılığın parçası olabilen insanlar için kullanılan “Little Eichmanns (Küçük Eichmann’lar)” tabiri de sosyal psikoloji literatürüne Eichmann’a atıfla girmiş oldu.
Unutmadan hatırlatalım ki “Profesyonel kariyer endişesi ve terfi beklentileri, amirlerinin gözüne girme isteğiyle….” insanlara zulüm yapanlar ve binlerce insanın hayatını karartanlar soykırım ve işkence suçlarında zaman aşımı yok.
Peki sıradan insanların nasıl zalimleştiğinin somut bir örneği olan Adolf Eichmann’a ne oldu…

Savaşın üzerinden ikinci dünya savaşının üzerinden 15 yıl geçtikten sonra 11 Mayıs 1960’de sahte kimlikle Buenos Aires üzerinde Ricardo Klement adına düzenlenmiş sahte kimlikle yakalandı.
Nihai Çözüm’ün mimarlarından ve Yahudi Soykırım Uzmanı unvanlı Adolf Eichmann İkinci Dünya Savaşının üzerinden 17 yıl geçtikten sonra 31 Mayıs 1962’de Ramla Cezaevi’nde asılarak idam edildi.

Adolf Eichmann’ın MOSAD tarafından yerinin belirlenmesi ve kimliğinin deşifre olmasında oğlu Klaus’un kız arkadaşına babasının Nazi maceralarını övünerek anlatması etkili oldu. Bilmediği nokta ise kızın ailesinin 1938’de Almanya’dan göç eden yarı Yahudi bir aile olduğuydu.

OKU: Adolf Eichmann

AİLESİNE daha iyi bir hayat sağlamak için otoritenin bütün emirlerini büyük bir özveri ile yapan ve zalimleştikçe zalimleşen Eichmann’ı idama götüren bilginin ailesinden çıkması da ilginç bir aneknot olarak kaldı tarihin sayfalarında…