Bilim Nedir? İnanç / Din Nedir?

Şu alıntıladığım soruya cevaben: Bilim bu evrendeki şeylerin “nasıl” olduğuyla, inançlar ise “neden” olduğuyla ilgilenir. Bilim neden hakkında konuşamayacağı gibi, mesela Kur’an da bilimsel konularda hiçbir (evet HİÇBİR) doğrudan ipucu vermez. Zira dünyevi bilgi çalışana verilir.
“Soru;Hocam bunu gerçekten merak ettiğim için soruyorum bana düz vatandaşın anlayacağı şekilde cevap verirseniz sevinirim. Masalı ben ne sanıyorum masal nedir onu da anlamadım””

“Neden” ile uğraşmayan bilim için tüm anlatılar “hikaye” yahut “masal” mertebesindedir. Zira “bilim”in mesuliyeti yoktur, o inanmak zorunda değildir; mesul olan insandır. Bilim, neden ve amaçla ilgilenmeyen bir bilgi biçimidir. Bundan dolayı ister Kur’an ister İncil…
isterse peri masalları olsun, “bilim” açısından birdir. Ama bir inanan için neye inanıyorsa o gerçek, diğer anlatılar “batıl”dır. Bu da gayet doğaldır. Bilimi ise; ister inanan isterse inanmayan yapsın, sonuç değişmez. Bilimden Allah çıkmaz; bilimden Allah’ın yokluğu da çıkmaz.
Bilim hayatı aydınlatır, bilgi verir, maddi dünyada işe yarar; inanç ise insanın kesinlik ihtiyacına cevap verir, anlamı sağlar, içini ısıtır ve rahatlatır (D. Cündioğlu). İkisi farklı görevlere sahip bilgilerdir.
Evet, inanç da bir bilme şeklidir; ama bilim veya felsefe gibi değildir. İnanç kesindir; bilim değişken. Fakat bu birini üstün diğerini süfli yapmaz. Bilimin gücü sürekli “gelişmesinde” iken inancın gücü “dayanıklılığında”dır. İkisi, akıllı olan insan için iki kanat gibidir.
Aklı olmayan için inanç da bilim de cehalet aracıdır. Taassuba götürür. Aklı olan içinse ikisi birlikte bir kuşun kanatları gibidir. Birbirine müdahale etmez, aynı gövde için birlikte çalışırlar. İkisinin yerini anlayamayan, birini diğerine düşman sanır.
Bilimle dini karşı kaşıya koyan “yobaz” düşünce sahibi ister dine, ister bilime tapsın, kaybedecektir. Dünyanın ve Yaratan’ın kendi idrakine sığmayacağını kavrayamayan herkes kaybedecektir. Maalesef bu konuda “inançlı” insanlar daha büyük kayıptadır.
İnançlıların işi daha zordur çünkü inandıkları şeyi hakkıyla anladığını sanır çoğu. Halbuki durum hiç öyle değildir. Hakikat insan idrakine sığdırılamaz. Bütün ömürlerin ondan payı vardır ama kimse hepsini ihata edemez. Hakikatin ancak talebesi olunur, sahibi değil.
O nedenle bize hem bilmek, hem de güvenmek (inanmak) yakışır. Benim yolum budur. Eğer bu yol size veya bir başkasına uymuyorsa, hiç sorun değil: “Senin dinin sana benim dinim bana” formülasyonu her dem çalışır.
Son not: Masallar dahi boş anlatılar değildir. Masal, binlerce yıllara yayılan nesiller boyunca ahlak, felsefe ve inancın kodlarını taşırlar. Masallardaki temsiller, gerçeke hayata dair nice bilgiler taşır. Kullanmasını bilmeyen için saçmalık, aklı olan için ise hazinedir.
İşte inançlar da bu açıdan masal gibidir. Nasıl okuyacağını bilmezsen ömrün boyunca “yılan başlı kadın” yahut “susamla açılan hazine mağarası” arar durursun. Ömrünü hiç yoluna harcarsın.
Kadim anlatıların tamamı, mitolojik öyküler dahil, insana hayatı üzerinden yol gösterir. Hayatını yaşayamayanın dini de yüzeysel ve taklitten ibarettir. Sormayan, araştırmayan, şüphe etmeyen, sorgulamayan insanın inancı, kendisinin değil, kendisine onları belletenlerin inancıdır.
Elbette taklidi bir inançlar yaşamak isteyen de olacaktır ve sonuna kadar hakkı vardır. Ama kulaktan kulağa duyduklarını din diye ona buna dayatmaya, onun bildiklerini aykırı iddiaların sahiplerini dinden kovalamaya kimsenin hakkı yoktur.
Bu yol herkesin yolu değildir; benim yolum da tek hak yol değildir. Bu açıklamalar size uymayabilir, bu nedenle o da gayet normaldir 🙂 Kesin cevapları insanlarda aramaktan vazgeçin. Kesin bir cevap varsa o tek bir kişidedir. O da sizsiniz. Ama sadece kendiniz için!