Heidi Çizgi Film

İsviçre’nin Karanlık Yüzü : Heidi Çizgi Filmi’ nin Altındaki Acı Hikaye Üzerine Flood : @Mbbdiplomasi

• Çocukluğumuzdan bu yana izlediğimiz masum, maceracı ve cesur kızımızın aslında İsviçre’nin karanlık geçmişi ile bağlantılı olabileceğini hiç düşündünüz mü?
• İsviçre’nin şuan ki refah düzeyi bildiğiniz gibi pek çok ülkeye göre yüksek ama geçmiş unutulmaz bir gerçektir. Bunu İsviçre’nin tozlu ve karanlık tarihinde de görebilirsiniz. Heidi de ne yazık ki bu karanlık tarihten iz taşıyor.
• Heidi’nin neden ayaklarının çıplak olduğunu hiç düşündünüz mü? 80 ve 90’lı yıllardan beri yayınlanan Heidi Alp dağları’nda büyükbabası ile yaşayan herkesin yardımına koşan masum bir çocuktu. Ama çizgi filmde karakterimizi hep çıplak ayakla izledik.
• Heidi özgür ruhlu olduğu için ayakkabı giymeyi reddetse de heidi’nin yazarı Johanna Spyri , İsviçre’nin karanlık tarihine gönderme yapıyor. Johanna’ nın neden Heidi’ ye bir ayakkabı çizmediğini herkes bir kere düşünmüştür değil mi?
• Köle çocuklar belki de İsviçre’nin en büyük kara lekesi. Biraz bu köle çocukları tanıyalım Verdingkinder kelimesi ” çıplak ayaklı çocuklar” anlamına o zaman ki deyişle köle anlamına geliyor . Heidi’nin hikayesi de köle çocuklar diye anılan küçük çocuklara dayanıyor.

• Çocukların sömürülmelerine engel olmak için İsviçre 1789 yılında 14 yaşından küçük çocukların fabrikada çalışmalarını yasakladı fakat 19. ve 20. yüzyıl arasından çocuk sömürüsü için bir alternatif bulundu.
• 18. yüzyılın sonunda boşanan çiftlerin, devlete borcu olan ailelerin çocukları, ailesini kaybetmiş veya suç işlemiş çocuklar devlet veya kilise tarafından başka ailelerin yanına yerleştiriliyordu. Verdikleri aileler çocukları işlerde çalıştırmak için satıyorlardı.
• Çocuklar çalıştıkları yerde taciz ve şiddete maruz kalıyor ve kimse çocuklarla ilgilenmiyordu. Ahırda yatıyor zor işlerde çalışıp kötü besleniyorlardı. Bunlar yetmezmiş gibi diğer çocuklardan ayırt edilmeleri için ayakkabı giydirmiyorlardı.

• Bu nedenle köle çocuklar çıplak ayak geziyorlardı. Bu dönemde kimse bu sisteme ses çıkarmamıştı. Ancak yabancılar sessiz kalmayıp soruna dikkat çekmeye çalıştı. İlk başkaldırı bir Rus doktordan gelmişti.
• Rus Doktor ağır şartlar altında çalıştırılan ve tecavüze uğrayan bunların sonucu hayatını kaybeden bir erkek çocuk için resmi bir rapor hazırladı. Fakat rapor dikkate alınmadı. O dönemde bu tip vakalar yerli Doktorlar tarafından bir şekilde hasıraltı ediliyordu.
• Bu olaydan sonra bazı kadın örgütleri, sendikalar ve bazı yazarlar çocuk kölelerin durumuna karşı seslerini yükselttiler. İsviçre’nin utancı olan bu kölelik sistemi yakın zamanda 1981 yılında tamamen yasaklandı.
• Ancak İsviçre Devleti bazıları hala hayatta olan hayatları elinden çalınmış çocuklardan 2013 yılında özür diledi.