Cinsel Tacizlerde "Kamera kaydı yok, ispatlayın" türünden gelen tepkilere cevap!

“Taciz olduğunu nereden biliyorsunuz, kamera kaydı yok, ispatlanmadan suçluyorsunuz” vb erkek tepkilerini kurcalayalım biraz. Kaynaklar sonda, atıflı matıflı, bol 280 karakterli flood çünkü artık yıldım

Erkeklerin cinsel saldırı iddiaları/ifşalarına bu denli tepki göstermelerinin sebebi çok açık; kendilerini itham edilen erkek ile özdeşleştiriyorlar. Akıllarındaki soru, “bir gün haksız yere cinsel saldırı ile itham edilirsem ne yaparım?”
Burada tabii tecavüz mitlerinin en yaygın türlerinden olan “yalan söyleyen kadın miti” ile karşılaşıyoruz. “Bir kadının benim hakkımda yalan yere cinsel şiddet suçlamasında bulunması çok kolay”, “bir sürü erkek yalan yere suçlanıyor” ve türevi mitler
Öncelikle konuya istatistiki yaklaşalım. Cinsel şiddet söz konusu olduğunda sağlıklı veriye ulaşmak neredeyse imkansızdır, zira bildirilen vakaların sayısı, hiçbir zaman gerçek vaka sayısı ile uyuşmaz. Türkiye özelinde sağlıklı veri yok, kaynak ABD ve Birleşik Krallık.
Her 1000 tecavüz vakasından 310’u polise bildiriliyor, 57’si tutuklanıyor, 11’i savcılığa sevk ediliyor, 7’si mahkum ediliyor, 6’si hapse giriyor. (1) Sağlıklı veriye ulaşamama sorununu anlamışsınızdır. SONUÇ: Tecavüze maruz bırakılan her 1000 kişiden 690’ı suçlamada bulunmuyor.
Yanlış suçlama istatistiklerine bakalım. Burada en tehlikeli olan, kolluktan gelen veri. Polise göre “kendi kanaatine göre kanıtlanamamış” olan her tecavüz iddiası “yalan suçlama”. Bu noktada tecavüz suçlamalarının %80-90’ı yalandır gibi inanılamayacak sonuçlar bildirilmiş. (2)
Kendi kanaatine göre kanıtlanamamıştan kastım, hayatta kalanın polise geç gitmesi, alkollü olması, seks işçisi olması vb (3) mağdur suçlayıcı sebepler. “Yalan suçlama” değil, polise göre “kusursuz vaka” standardını karşılamayan vakalar yani.
Bildirilen tecavüz vakalarının ne kadarı gerçekten yalanmış, akademik araştırmalara baktığımızda ise çok farklı bir istatistikle karşılaşıyoruz.
Birleşik Krallık’ta bir üniversitede yapılan bir çalışmada, 10 yıllık bir süreçte 136 tecavüz bildirimi incelenmiş ve sonuç olarak sadece 8 vakanın yanlış olduğu ortaya çıkmış. Yani %5,9 (4)
Yine Birleşik Krallık’ta yapılan bir çalışmada, 15 yılı aşkın bir süreçte bildirilen 2643 tecavüz iddiası incelendiğinde 216 bildirimin yanlış olduğu ortaya konulmuş. Yani %8,2 (5)
Yapılan çalışmaların ortalaması, tecavüz vakalarında yalan suçlamaların oranını %2-10 arasında veriyor. Bu da diğer şiddet suçlarında yalan suçlamaların oranı ile ya aynı ya da bunlardan daha az. (6)
Yani istatistiklere göre, birine karşı yağma suçunu işlediğinize dair yalan suçlama ile karşılaşma riskiniz ile o kişiye karşı tecavüz suçunu işlediğinize dair yalan suçlama ile karşılaşma riskiniz ya aynı, ya da yanlış tecavüz suçlaması ihtimali daha az.
İstatistikler ortada. Bunun yanı sıra, cinsel şiddet suçlamasında bulunanların deneyimini dikkate almak gerekiyor. Cinsel şiddet suçlamasında bulunmak, hayatta kalan bakımından son derece travmatik bir süreç.
Olay yargıya intikal edene kadar uğraşmak zorunda kaldıkları bir yana, mahkeme huzurunda aynı ifadeleri vermek, fail ile yüzleşmek korkunç bir deneyim. Medya ve toplumun mağdur suçlayıcı eğilimleri durumu daha da kötüleştiriyor.
Hal buyken, bir kadının, sadece “ilgi çekmek” veya “o erkeğe zarar vermek” için yalan suçlamada bulunması, onun için de çok pahalıya patlıyor.
Ezcümle, şu “yalan söyleyen kadın miti”ni unutun artık. Cinsel şiddet konusunda yalan söyleyen kadın sayısı, yağma suçuna dair yalan söyleyen kadın sayısından fazla değil. Ama ortada yağma suçuna dair böyle bir mit görmüyoruz, değil mi?
Yalan suçlamada bulunan kadın yoktur demiyoruz. Ne yazık ki var, ve bu yalan suçlamalar tecavüz mitlerini besledikleri ölçüde cinsel şiddetten hayatta kalan kadınların şikayette bulunmalarını engelliyor. Dolayısıyla kadınlar için de büyük bir sorun.
Fakat sanki ortada bir yalan tecavüz suçlamasında bulunan kadın epidemiği varmış, feministler yalancıymış gibi söylemleri de bırakın artık. Tecavüz kültürünü beslemekten gayri bir işe yaramıyorsunuz.

Kaynaklar: (1) www.rainn.org/ (2) Rumney, P. (2006). False allegations of rape (3) Kanin, E. J. (1994). False rape allegations (4) Lisak, D.,Gardinier, L.,Nicksa, S. C., & Cote, A. M. (2010). False allegations of sexual assault: An analysis of ten years of reported cases (5) Kelly, L., Lovett, J., & Regan, L. (2005). A gap or chasm? Attrition in reported rape cases (Home Office Research Study 293) (6) Lisak et al; Belknap, J. (2010). Rape: Too hard to report and too easy to discredit women