Bir ordunun kumanda heyeti yerle bir edildi! ('Komutanına Yaslayan Uzman')

Bugün 30 Ağustos. İmkansız görülenin başarıldığı, ye’sin belinin kırıldığı gün. Gazi Atatürk başta olmak üzere Mangal Dağını geçip takip yapan Fahrettin Altay, Sakallı Nurettin, Asım Gündüz, Mirliva İsmet, Yakup Şevki ve Fevzi Çakmak ve aç susuz yüzlerce km taarruz eden Mehmet.

Hepinizin ruhu şad olsun. Bu vesileyle bir anımı paylaşayım. Rahmetli dedem ikinci dünya savaşında İstanbul’da il J. Kumandanı’nın emir eri olarak 4 sene askerlik yapar. Bu vesileyle çok ilginç hatıralar biriktirir.
Henüz çocuk sayılabileceğim 14 yaşında Kuleli’de okurken beni herkesin çok iyi bildiği “yan bahçede”ziyarete gelir. Gözlerindeki gururu tariften acizim. İşte alayın koyunlarını ben bu tepelerde çok güttüm, zamanında şurada bu vardı diyerek sohbete başlar.
Laf lafı açınca, bence tarihi değeri olan şu anısını paylaşır: Oğlum, Alay kumandanı beni Selimiye Kışlasına, Fahrettin Paşa’ya bir emanet ulaştırmak için gönderdi. Tekmil verdim buraya vazifeli geldim dedim. Tekmil verirken parmak aram açık kalmış.
Elinde bir at kırbacı tutuyordu. Kırbaç ile sertçe elime vurdu. Selamın çok önemli olduğunu anlattı ve beklememi emretti. Öğle vaktiydi. Sonra çardak altına bir sofra kurdurdu ve beni çağırdı. Otur yemek ye dedi ve beraber yemek yedik.
İşte bu komutanlar askeri vatanın ta kendisi gibi görür, o olmadan sofraya bile oturmazlardı. Genelkurmay koridorlarında bırak askeri, binbaşı rütbesinin altında subay görmek istemeyen firavun ruhlular utansın.
O zamanın komutanları harp meydanlarının tozunu yutmuş gerçek komutandı. Bizler bu düşük yoğunluklu çatışmada pusuya düşüp mayına basıp, bir kaç çatışmaya girince ya da mevzide Mehmetçik ile kumanya yiyince bir şey yaptık sanırken onlar her şeyin Mehmet eliyle olduğunu bilirdi.
Sevgili dedeciğim, ve Sayın Altaylı Paşam. Maalesef şu anda eski şanlı ordudan eser yok. Artık selfi çekilirken Genelkurmay başkanına yaslayan uzmanlar, yürürken adımını uyduramayan teğmen adayları, kısacası başı bozuklar var.

Yani beni üzen ellerin attığı taş değil dostun attığı gül misali, KHK ile çok sevdiğim üniformamızdan ayrılmamız değil, bu başıbozukluğa şahit olmak, koskoca köklü ordunun yerle bir edildiğini görmektir. Bir ordunun kumanda heyeti bahusus zabitanı yerle bir edildi.

Koca bir ülkede bunu seyretti. Hiç kimse şikayet etmesin. 30 Ağustos Zafer Bayramı’mız yine de kutlu olsun. O muhteşem heyet-i kumandanın aziz hatırası önünde bu vesileyle bir kez daha saygıyla eğilmeyi bir borç bilirim.