Uykularım bölünüyor.. Günden güne ufkumuzun sınırları daralıyor, göğsümüz sıkışıyor.. Ruhumuzu doyurmuyor “batılı” kelamlar.. Gönlümüz hazetmiyor “polemiklerden”.. Çileye hasret kaldık.. Dengeler adına mı bu sessizliğimiz? Susmak zorunda kalmanın azabı, soylu kavgaların çilesinden çok daha acı.. Selamsız, Kavgasız, Töresiz.. Biz bu çağda doğmayacaktık.. Hasretle düşlediğimiz çağlarda ki gibi soylu sevdalarımız, soylu kavgalarımız olmalıydı bizlerinde.. Nerde? Nerde kaldı […]